شعر در مورد عمر گرانمایه

به پیری چون رسد انسان دگر برنا نمی گردد  
قد سروی اگر خم شد دگر رعنا نمی گردد

مده بیهوده از کف گوهر نقد جوانی را 
که این درّ گران مایه دگر پیدا نمی گردد

به دنیا دل مبند ای دل به فکر توشه ره باش
 که با مرگ من و تو ، آخرِ دنیا نمی گردد

مخور هرگز فریب زرق و برق مال دنیا را 
 که شیرین کام کس از گفتن حلوا نمی گردد

مکن تعریف از فضل و کمال دیگران ای دل
 که از تعریف کردن هیچ کس دانا نمی گردد

 لیاقت باید انسان را که گردد منجیّ مردم 
هر آن فردی به کف گیرد عصا ، موسی نمی گردد

من از حسن خدادادی که یوسف داشت فهمیدم
 به آرایش رخ زشت کسی زیبا نمی گردد

برنامه تربیتی شهیدزرین...